ارتباط عوامل استرس زای شغلی و راهبردهای مقابله ای از دیدگاه پرستاران شاغل در بخش های ویژه

مقدمه: پرستاران به دلیل ماهیت شغلی خود میزان استرس بالایی را تجربه می کنند. غفلت ازشناخت و مقابله با این استرس ها سبب عوارض جبران ناپذیری خواهدشد. بر این اساس، مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط بین استرس شغلی با راهبردهای مقابله ای در پرستاران بخش های ویژه گرگان انجام شد. روش کار: مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی به روش همبستگی است که در سال 1393 انجام شد. ابزار مورد استفاده شامل پرسشنامه های: اطلاعات دموگرافیک، استرس شغلی پرستاران expanded nursing stress scale (enss) و سبک های مقابله ای لازاروس بود. محیط پژوهش شامل بخش های ویژه بیمارستان های دانشگاهی گرگان بود. 74 پرستار با روش نمونه گیری سرشماری مورد بررسی قرار گرفتند. داده های آماری با استفاده از نرم افزار spss ویرایش 16 و آمار توصیفی و استنباطی در سطح معنی داری 0/05> p تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد میانگین سن شرکت کنندگان در مطالعه (6/33± 33/39) سال بود. بیشترین موقعیت استرس زا، درگیری با سوپروایزر (0/59± 2/65) بود و بیشترین راهبرد مقابله ای مورد استفاده، خویشتن داری (5 ± 14/18) بود. نتایج حاصل از تحلیل رگرسیونی نشان داد که عامل جنسیت (21/57= β و 0/014= p) و کار دربخش دیالیز (27/08= β و 0/001≥ p) پیش بینی کننده خوبی برای استرس شغلی است. نتیجه گیری: با توجه به بالا بودن برخی ابعاد استرس در پرستاران مانند درگیری با سوپروایزر و همچنین وجود ارتباط بین استرس شغلی و عواملی چون کار در بخش دیالیز و جنسیت لازم است مدیران پرستاری تمهیداتی درجهت پیشگیری وکاهش استرس و حمایت کافی از پرسنل بکار بندند.